Door een wirwar van eilandjes, zandbanken en koraalriffen zijn we naar San Ignacio de Tupile gevaren, waar we zoals Henk al heeft geschreven niet aan wal zijn geweest.
Onderweg kwamen we langs een paar eilandjes waar de huisjes er wat luxer uitzagen, we vermoeden dat dit toch de invloed is door kennis van de buitenwereld. Als je hier naartoe gaat kom je zeker tot rust in een omgeving die je normaal alleen in films ziet.
We zagen de eerste avond op het vasteland een paar mannen rondlopen die probeerden de aandacht te trekken van mensen op het eiland. Wij lagen redelijk dicht bij het vasteland en hoorden het bijna niet, dus op het eiland wat nog een mijl verderop lag zeker niet. Dat zagen ze op een gegeven moment ook wel in en omdat het al begon te schemeren, en ze daar toch wel graag weg wilden, hebben ze toen een vuur gestookt om de aandacht te trekken. Na een uur zagen we een gemotoriseerde kano aankomen om ze op te halen. Die rooksignalen werken in deze eeuw nog steeds!
Nu we weer in schoon water zijn nemen we ´s morgens ons dagelijkse badje door een paar rondjes om de boot te zwemmen. Ook hier hebben we dat nietsvermoedend gedaan.
Vanmiddag zei Henk ineens "Er zwemt een krokodil naast de boot". 
Het is goed turen, maar daar zwemt onze kroko!
Ik dacht nog dat hij een geintje maakte maar er zwom inderdaad een flinke krokodil op zijn gemak voorbij. Nu hebben we geen Crocodile Dundee aan boord en zelf zijn we niet zulke helden, dus vanmorgen hebben we eerst goed rondgekeken voor we het water in zijn gegaan en zijn we dicht bij de zwemtrap gebleven.
