Effect van Irene op de ABC eilanden.

De afgelopen dagen heeft orkaan Irene langs het Caribisch gebied gejaagd en is nu ten noorden van de Bahama´s. Irene heeft alle kracht verzameld die ze kon krijgen. Ze heeft alle wind uit het gebied naar zich toe getrokken waardoor wij hier een paar dagen windstilte hebben gehad. Nu ze wat verder naar het noorden is getrokken komt de trade wind (zo genoemd naar de vroegere handelsroute die altijd met de wind mee ging) weer terug, wat lekker aanvoelt.
Woensdag heb ik voor het eerst onder water foto´s gemaakt met mijn nieuwe camera. Best griezelig om hem zomaar onder water te gebruiken, na gebruik goed nagespoeld met zoet water en hij doet het nog steeds! Omdat de zon net wegging op het moment dat we gingen snorkelen zijn de foto´s niet spectaculair, maar ik wilde hem toch een keer uitproberen.
Donderdag zijn we met de bus naar Westpunt gegaan. Onderweg kwamen we langs alle hotels en resorts. Alles staat in dit gedeelte van Aruba in het teken van toeristen die van een strandvakantie genieten.
Vrijdag hebben we een auto gehuurd om het noordelijke gedeelte van het eiland en het Nationaal park Arikok te bekijken. Dit spreekt ons toch wat meer aan, onderweg de dorpjes en het ruige landschap met veel cactussen en de divi-divi bomen die allemaal naar het westen wijzen omdat de wind hier normaal gesproken altijd uit het oosten komt.

Aan de noordkust is nog een kleine natuurlijke brug te zien, de grootste is in 2005 ingestort. Ooit ontstaan door de kracht waarmee het water op de kust beukt, nu ondermijnd door datzelfde water.

In het Nationaal park Arikok zijn een paar mooie grotten te bewonderen waar je soms een eind in kunt lopen naar een andere ruimte waar licht via een gat in de bovenkant binnenkomt. Je kunt je voorstellen dat hier vroeger mensen gewoond hebben. Nu vliegt er alleen af en toe een vleermuis langs die in zijn slaap gestoord is.

Aruba is ooit ontstaan door een vulkaan uitbarsting, maar het is nog steeds een raadsel hoe de Casibari rotsformaties midden in het landschap ontstaan zijn. Je kunt je voorstellen dat de kolossale stenen door reuzen lukraak zijn opgestapeld, dan lijkt het dat de torentjes van stenen aan de zeezijde zijn gestapeld door hun spelende kinderen.

Het wonderlijkst is nog dat de steentjes op elkaar blijven staan want het waait hier stevig. We hebben deze torentjes ook al op Virgin Gorda bij de rotsformaties van The Baths gezien maar niet in de hoeveelheid zoals ze hier voorkomen.

Naar Aruba.

Het was wel even wennen om weer eens als enige boot in een baai voor anker te liggen.

Santa Cruz was een mooie baai waar vooral lokale bevolking hun ontspanning zochten. ´s Avonds werden er een paar kampvuren aangestoken die ze de hele nacht brandend hebben gehouden. Wij denken dat er een groep buiten geslapen heeft omdat zij, zodra het licht werd, al aan het zwemmen waren.
Zondagmorgen zijn we dan echt vertrokken van Curaçao naar Aruba. Helaas was er niet veel wind zodat we de motor er de hele dag extra bij hebben gehad. Langer blijven liggen was geen optie omdat we al uitgeklaard hadden en we dan zeker nog een paar dagen hadden moeten blijven liggen omdat er maandag en dinsdag nog minder wind voorspeld werd.
Na een uurtje kwam er een groepje dolfijnen langs om ons uit te zwaaien. Het was een paar maanden geleden dat we die voor het laatst gezien hadden, dus dat was weer genieten van die mooie beesten.
Voor de kust van Aruba zwom vlakbij de boot een leatherback schildpad van ongeveer 1 meter voorbij. Deze beesten komen bij Suriname en in het Caribisch gebied voor, maar we hadden er nog geen enkele keer een gezien.
In de haven van Barcadera werden we door een paar vissers uit Venezuela heel vriendelijk geholpen met aanleggen. Zij hebben ons gewezen waar de kantoren van de douane en de immigratie zaten. Gelukkig zaten deze tegenover elkaar en waren we in een half uur klaar om verder te varen naar Oranjestad.

De divi-divi boom wijst naar onze boot die heel klein te zien is op de foto.

Hier liggen we vlakbij het vliegveld. Net als op St. Maarten begint de start- en landingsbaan vlakbij het water, dus je ziet ze hier ook laag over vliegen. Voor zo´n klein eiland hebben ze heel veel luchtverkeer. De hele dag landen en stijgen er vliegtuigen in allerlei maten. We hebben het toestel van Arkefly, waarmee wij hier een tussenlanding hebben gemaakt, ook zien landen.

Vandaag (maandag) zijn we Oranjestad een beetje gaan verkennen. Je kunt zien dat 70% van het inkomen op het eiland van het toerisme afhankelijk is. Er zijn heel veel winkels met merkkleding, sieraden en (vaak dezelfde) souvenirs. Betalen kan met de Arubaanse gulden en in dollars, omdat op Aruba veel Amerikanen komen is dat natuurlijk veel makkelijker.

Disney in Oranjestad?

Vertrek uit het Spaanse water.

De uitslag van het beenmergonderzoek van Stefan was goed, de behandeling wordt gelukkig ook snel gestart. Dinsdag 23 augustus krijgt hij de eerste van (voorlopig) 3 chemokuren. Na 3 kuren wordt er weer een CT-scan gemaakt om het lymfoon te kunnen vergelijken.

Wij hebben nu onze plannen gemaakt om verder te gaan en afscheid te nemen van Curaçao.

Donderdagavond zijn we met Jacques en Annet uit eten geweest en nog wat gaan drinken bij de Jan Thiel baai.

Afscheidskado gemaakt door Annet.

Vrijdag zijn we naar Willemstad gegaan om uit te klaren, een tijdrovend gebeuren omdat je naar de douane moet, daarna naar de immigratiedienst en de havenautoriteiten die aan de andere kant van het water zitten. Dat is allemaal niet zo erg als het in 1 keer in orde is. Helaas staan de mensen van de immigratiedienst op hun strepen (de baas van het groepje letterlijk). We hadden verteld dat we zaterdagmorgen naar de baai bij Santa Cruz gaan en daarvandaan zondagmorgen vroeg vertrekken naar Aruba. Dus moesten we zaterdagmorgen nog een keer terug komen omdat we pas op zondag van het eiland vertrekken en je officieel 1 dag voor vertrek mag uitklaren. Dat mensen dan weer helemaal van het Spaanse water naar Willemstad moeten komen, wat met de bus behoorlijk wat tijd kost, kan ze niets schelen.
Gelukkig voor ons had Roderick een dag een auto gehuurd omdat hij hun dochter en kleinzoon naar het vliegveld moet brengen. Hij is vanmorgen vroeg met ons naar de immigratiedienst gereden zodat we toch op tijd kunnen vertrekken.

Mooie billen!

Het is opvallend dat de vrouwen hier vaak mooie ronde billen hebben. De formaten verschillen van XS tot XXXL, maar ze zijn allemaal trots op hun achterwerk.

Wat nu als je die billen niet van jezelf hebt? Naar de chirurg voor wat siliconen, altijd een lang shirt aan (wat wij juist doen om die kont een beetje te verdoezelen) of naar de sportschool?

We hebben het antwoord gevonden……………

…………een broek met extra vullingen!

Het dagelijks leven aan boord.

Ons dagelijks leven hier bestaat uit ´s morgens eerst even een rondje om de boot zwemmen, insoppen en nog een rondje om weer af te spoelen.

Na het bad gaan we ontbijten waarna we om de paar dagen naar de kant varen om met de gratis pendelbus naar de supermarkt te gaan.

Hier heeft iedereen een uur de tijd om boodschappen te verzamelen, een kopje koffie te drinken en dan met volle tassen weer in de bus terug.

Naar Fuikbaai.

Door het nieuws over Stefan is het er helemaal bij ingeschoten om te vertellen dat we in Nederland genoten hebben. Het was heerlijk om familie en vrienden, vriendinnen en buren weer eens vast te kunnen houden en te spreken. Iedereen nog bedankt voor de lekkere etentjes of jullie komst naar Oudenbosch.
Tussendoor hebben we ook nog allerlei dingen gedaan die geregeld moesten worden, dus we hadden de 4 weken echt wel nodig.

Een strandje in Fuikbaai.

Maandag zijn we naar de Fuikbaai gevaren, een mooie baai vlakbij het Spaanse Water waar we heerlijk hebben kunnen zwemmen in blauw water en gebarbecued op de boot. Dinsdag kwam de Panache ons gezelschap houden en hebben we met Jacques, Annet, Ellemieke en Nick bij hun aan boord nog een keer gebarbecued. Woensdag kwam de Happy Bird van Roderick en Yvonne, die hun dochter en kleizoon op bezoek hebben, daar ook nog binnen varen en lagen we toch weer met een paar bekende boten.

Vanaf de boot zagen we af en toe een schildpad zijn kop boven water steken. ´s Avonds konden we genieten van een kleurrijke lucht met een mooie weerschijn op het water bij zonsondergang. Donderdag zijn we weer terug gevaren naar ons plekje in het Spaanse Water.

Het bestelde onderdeel voor het log (snelheidsmeter) was binnengekomen bij Radio Holland. Dat zijn we vrijdag in Willemstad op gaan halen.

Met Lydia op de veerboot.

Als de koningin Emmabrug openstaat vaart er een pontje naar de overkant waar we nu voor het eerst mee overgestoken zijn.

Een mooi binnenpleintje in de wijk Otrobanda.

We blijven nog op Curaçao tot we de uitslagen binnen hebben van Stefan en bekend is hoe het behandelplan is. We willen iedereen die Stefan, Maaike en ons via mail en website bericht heeft gestuurd bedanken, het is een steun als je weet dat familie en vrienden met je meeleven.

Terug op de boot.

Maandag zijn we door Pa en Ma weggebracht naar het station waar we de trein naar Schiphol hebben genomen. De reis is goed verlopen, om 20.00 uur lokale tijd waren we al op Curaçao, waar we door Jacques en Annet opgehaald zijn. Ze hadden zelfs al wat boodschappen voor ons gehaald zodat we ´s morgens gewoon op ons gemak konden ontbijten. Dinsdagmorgen zijn we weer voor anker gegaan in het Spaanse Water op dezelfde plaats waar we vorige maand ook al lagen.

En dan komt woensdag als een donderslag het nieuws dat er bij Stefan, de vriend van Maaike, kwaadaardig lymfeklierweefsel is ontdekt. Verdere onderzoeken volgen nog, waarna op korte termijn het behandelplan wordt vastgesteld. Dit is een bericht waar we behoorlijk door aangeslagen zijn.


Doorkijk bij Rif Fort naar Otrabanda.

Donderdag zijn we met de bus naar Willemstad gegaan en daar op ons gemak op een terras de krant gelezen en wat fruit op de markt gehaald.

De rest van de boodschappen doen we steeds bij de supermarkt die de mensen uit de baai met hun eigen bus ophaalt.
Vrijdagavond is er bij Norman tijdens het happy hour ook gelegenheid om een maaltijd van de barbecue te bestellen. De 15 gulden (omgerekend 6 euro) die ervoor gevraagd wordt is zo aantrekkelijk dat er veel mensen op afkomen.

Voor het formaat van de barbecue een beetje te veel zodat de wachttijden nogal lang zijn. Door de gezellige muziek was het niet zo erg en vermaakte iedereen zich toch wel.

Het was heel leuk om kennissen van vorige maand weer te zien, Jules heeft in de tussentijd leren lopen en rent alle kanten op, wat zijn fans ook weer wat extra beweging geeft.