Jarig!

Donderdagavond heb ik voor alle zekerheid mijn mobieltje uitgezet, omdat ik wel verwachtte dat er een paar sms-jes binnen zouden komen en het tijdsverschil met Nederland 6 uur is. Toen ik hem vrijdagmorgen aanzette begon hij dan ook gezellig te piepen. Bedankt voor alle leuke felicitaties, via sms en de website, (de mail heb ik nog niet kunnen openen omdat we nog geen internet hebben gevonden) heel fijn dat er zo veel aan me gedacht is. Zo kreeg ik gelijk een jarig gevoel. Henk verraste me met een lekkere fles parfum bij het ontbijt en 's avonds zijn we met Wim en Marianne wezen eten. Zij hadden een verjaardags pakket samengesteld met leuke cadeautjes van Bonaire. Alles bij elkaar hebben we een gezellige dag gehad.
's Morgens lagen we hier nog als enige Nederlandse boot, in de loop van de dag kwamen er zomaar 4 binnen die allemaal vlak bij ons liggen. De Luna Verde, met Thijs en Wilma, hadden we al eerder ontmoet in Lagos en Porto Santo. Maar steeds als wij vertrokken kwamen zij net aan, dus dat is toen bij hele korte contacten gebleven. Zij varen nu al ruim een maand op met de Seaquest, met Harm, Jannet, Maren (6) en Linde (3). Harm en Maren kwamen gisteren zwemmend kennismaken. Maren komt nu zelf 's morgens even aanzwemmen om te buurten.
Vanmiddag (zaterdag) hoorden we om 4 uur ineens gejuich vanuit Karel's beach bar. We hadden even niet aan het tijdsverschil van 6 uur gedacht, wel gelezen dat de finale van de Championsleage vanavond gespeeld zou worden, maar geen erg in de tijd gehad. We zijn snel naar de kant gegaan en hebben het laatste half uur van de wedstrijd nog kunnen kijken. De Spaans sprekenden waren natuurlijk voor Barcelona, de "Nederlanders" voor Manchester United of liever gezegd voor van der Sar, vooral omdat dit zijn laatste wedstrijd was.
Om 5 uur waren we samen met de Seaquest uitgenodigd op de Luna Verde om iets te komen drinken wat uitgelopen is op een maaltijd met zijn allen, heel erg gezellig.

Zuidoost Bonaire

Woensdagmorgen hebben we de fietsen tevoorschijn gehaald om het eiland verder te verkennen.

Je ziet hier van alles in het wild!

Na zo´n 20 minuten kreeg ik een lekke band en jawel?. de plakspullen lagen nog op de boot, wat nu? Langs de weg stond een pick-up met een Amerikaans echtpaar wat zat te wachten tot zij opnieuw konden gaan duiken. Zij hebben ons met de fietsen terug gebracht naar Kralendijk waar we ze meteen naar de fietsen maker gebracht hebben omdat er ook een paar spaken gebroken waren.
´s Avonds zijn Wim, Marianne en hun gast Marleen bij ons aan boord geweest, dat was heel gezellig.
Donderdagmiddag is Henk met Wim op pad geweest om wat spullen voor de boot te halen en naar het ziekenhuis om te informeren of er iets aan zijn gehoorapparaten gedaan kan worden. Hier op Bonaire niet, maar hij heeft wel een adres op Curaçao gekregen waar hij terecht kan. Dat proberen we volgende maand en anders als we in Nederland zijn.
Ik ben samen met Marianne en Marleen naar Sorobon Beach Resort geweest waar we heerlijk op een stel ligbedden hebben gelegen, gezwommen en ons verwend met een lekker drankje op het terras.

Op het strand liep ineens een flinke leguaan voorbij, misschien op zoek naar iets lekkers om te eten?
Wim en Henk kwamen ons aan het einde van de middag ophalen voor een mooie rit over de zuidoostpunt van Bonaire. Dit gedeelte is heel vlak.

Geen sneeuw, maar zoutbergen.

Een groot deel wordt gebruikt voor de zoutwinning waar vroeger de slaven in moesten werken. Er staan nog een stel piepkleine slavenhuisjes.

Wim vertelde dat in ieder huisje 8 slaven moesten slapen, aan iedere kant 4 naast elkaar op hun hurken tegen de wand. Wat zijn die mensen toch altijd wreed behandeld!
Er leven op dit stuk veel flamingo´s, die tot de beschermde dieren horen.

We zien er een stel vliegen

en een groepje jonge flamingo´s die hun donsveren nog hebben.
Vrijdagmorgen hebben we de fietsen weer opgehaald en hebben we bij Warehouse (een soort Jumbo) net buiten Kralendijk boodschappen gedaan.

Naar Bonaire.

Vrijdagmorgen hebben we eerst de bui afgewacht voor we vertrokken van Jost van Dyke naar Bonaire. Helaas was de droge periode van korte duur, na een uur begon het weer te regenen wat de hele dag heeft aangehouden, variërend van matige regen tot tropische hoosbuien en dan krijg je het zelfs in deze omgeving gewoon koud! We hebben goed ingepakt in onze zeilpakken met ´s nachts ook nog een fleece vest eronder buiten gezeten. Gelukkig werd het zaterdag veel beter en hebben we daarna ideaal zeilweer gehad.
Dom genoeg zijn we weer vergeten om voor vertrek een zeeziekte pil in te nemen waardoor we alle twee last hebben gehad van katterigheid en het wachtlopen dan zwaar valt.
Maandagmorgen hadden we Bonaire al vroeg in zicht. Vlakbij de zuid oost punt van het eiland werden we verwelkomd door een groep dolfijnen waarvan er ook nog een paar hoog uit het water sprongen en ronddraaiden, dan geniet je weer van de show.
Bij Bonaire mag niet geankerd worden om het koraalrif te beschermen. Voor Kralendijk zijn moorings geplaatst waar je aan kunt liggen.

Rond 2 uur hoorden we fluiten en roepen, daar kwamen Wim en Marianne met hun boot met gasten voorbij varen. Wim was de laatste eigenaar van ´t Zwaantje in Dintelmond voor hij 2 jaar geleden met Marianne naar Bonaire is verhuisd om daar een nieuw leven te beginnen. ´s Avonds hebben we aan de wal bij Karel´s beach bar gezellig bij kunnen kletsen over hun en onze avonturen.
Dinsdag zijn we eerst naar de haven gewandeld die de moorings beheert om te betalen, voorlopig voor een week, daarna willen we ook nog een poosje in de haven gaan liggen.
Het water hier is kristalhelder, we liggen op de rand van een rif wat steil naar beneden loopt. Er groeit hier van alles en er zwemmen de mooiste vissen die we vanaf de boot al kunnen zien.

Een lekker stukje vlees op de barbeque.

Laatste dag op de Virgin Eilanden.

Jost van Dyke is een heel klein eiland waar geen 200 maar slechts 150 vaste bewoners zijn. We hebben de indruk dat het tempo en IQ van deze mensen niet al te hoog is. Degenen die een eigen winkeltje runnen zitten de hele dag op een stoel te wachten op een klant. Sommigen staan op als je binnenkomt, anderen kijken of je iets pakt en rekenen met je af. In de “supermarkt” staan wat artikelen in een rek, wat verse spullen in een koelkast en een paar zakjes met vis of kipfilet in de diepvries. Toen ik vroeg of er ook verse tomaten waren zei de man kijk maar in de koelkast, als ze er niet liggen heb ik ze niet. De verse artikelen laten ze denk ik liggen tot ze verkocht worden of uit zichzelf de winkel uitlopen, want in de andere winkel hadden ze wel wat tomaten en een paar paprika´s, waarvan 1 paprika nog maar 1 zwarte plek had, de rest was niet meer om aan te zien. De prijzen die ze hiervoor vragen zijn heel hoog, het is duidelijk dat de lokale mensen hier niets kopen en de toeristen moeten wel want er zijn geen andere winkels.

De vissers verkopen hun vangst rechtsreeks aan de restaurantjes van het eiland. Die is in ieder geval vers, de kreeften springen nog van de weegschaal.

We zien iedere dag een jongeman die met zijn elektrisch bestuurbare raceboot bezig is. Langs de kant maakt hij hem helemaal in orde, dan gaat hij een poosje met het ding racen waarna hij weer gaat knutselen.
De baai waar we liggen is rustig met een piepklein dorpje met een zandweg langs het water. Hier zijn een paar restaurantjes (zonder klanten) en een paar souvenirwinkeltjes met wat T-shirts en schelpen.

Aan het eind van de baai is een wat groter restaurant waar de hele dag wel wat mensen zitten en ´s avonds een muzikant speelt waar we het echte "Cariebgevoel" van krijgen. Het is duidelijk dat Foxy´s het trefpunt van de baai is, het hangt helemaal vol met allerlei verzamelingen die reizigers achterlaten, visitekaartjes, vlaggen, stukken van T-shirts, nummerborden vanuit allerlei landen e.d.
Vanaf de boot genieten we nog steeds van een groep pelikanen die hier de hele dag aan het vissen zijn, het blijft een prachtig gezicht om deze oervogels bezig te zien. Af en toe zien we ook nog een grote schildpad zwemmen.

We hadden verwacht de La Luna ook nog hier te treffen, maar die ligt waarschijnlijk in een andere baai of is al op weg naar haar volgende bestemming. Wie weet zien we haar nog een keer op een ander eiland.
Morgenochtend vertrekken we naar Bonaire waar we, als het meezit, ongeveer 3 dagen over doen. Weer een heel andere hoek van het Caribische gebied, we zijn benieuwd hoe het daar zal zijn.

Via Tortola naar Jost van Dyke.

Donderdag zijn we naar Tortola gevaren, het grootste en dichtstbevolkte eiland van de Britse Virgin Eilanden. Volgens de pilot is Road Town een levendige stad waar iedere dag een cruise schip aanlegt. Dit is verleden tijd, de winkels stellen niet veel meer voor en veel leven zit er niet in de meeste restaurants,

behalve bij Pusser´s, daar zit het behoorlijk vol, en we hebben deze dagen geen cruise schip gezien. De recessie heeft hier dus ook toegeslagen.

De haven ligt helemaal vol met huurboten die normaal onderweg horen te zijn met vakantiegangers.
Vrijdagavond hebben we voor de laatste keer samen met Patrick en Judith (Vivente) en Etienne en Denise (La Luna) gegeten. De Vivente hebben we zaterdagmorgen uitgezwaaid, zij zijn onderweg naar Europa.
Zondag zijn we naar Soper´s Hole gevaren, een baai aan de zuidwest kant van Tortola. Dit zag er wel leuk uit, maar was helemaal opgezet voor de toeristen. Dat hadden we na een dag wel gezien en zijn maandag naar Jost van Dyke gevaren dat zijn naam te danken heeft aan een Nederlandse piraat. Eind 16de tot begin 17de eeuw woonden hier voornamelijk Hollandse planters, daarna is het bezet door de Engelsen. Tegenwoordig wonen er nog ongeveer 200 mensen op het eiland die vooral van het toerisme leven.

Ze houden de piraten sfeer levend door de vlaggen en borden, natuurlijk ook voor de toeristen maar hier doet het nog niet zo kunstmatig aan.

Vandaag hebben we een wandeling gemaakt over een gedeelte van het eiland en zijn verder op de boot gebleven omdat de regen alweer uren uit de lucht valt.

Één jaar onderweg.

Vandaag, 15 mei, is het precies een jaar geleden dat we uit Dintelmond vertrokken.
Het was een week na het plotseling overlijden van John op 8 mei, onze oorspronkelijke vertrek datum.
We hebben nu dan ook na zo´n vol jaar gemengde gevoelens. Toevallig kijken we op dit moment vanuit de kuip tegen het eiland Sint John aan.
Toen we vertrokken hadden we heel veel verwachtingen. Een gedeelte daarvan is uitgekomen. Hoewel de realiteit vaak anders was, is ons weinig tegen gevallen.
Erg positief is de geringe omvang van de criminaliteit. Slechts één keer hebben we ons bedreigd gevoeld. Dat was in de havenplaats Praia op het Kaapverdische eiland Santiago.
Alle verhalen over oppassen voor diefstal van b.v. de bijboot, of opdringerigheid van zogenaamde boot boys om op deze letten, hebben we nog nergens meegemaakt.
Heel anders is het weer tot nu toe dan verwacht. We hebben veel (passaat) wind gehad vooral bij de grote oversteek was dat in ons voordeel. Vaak ook vervelend, maar één keer slechts te veel van het goede. Dat was bij aankomst van het Canarische eiland La Gomera.
In Suriname kwamen de eerste dagelijkse regenbuien en dat is gebleven tot nu toe. De temperatuur is steeds tegen de 30 graden. Voor hier in het Caribische gebied is het weer volgens degenen die het weten kunnen, dit seizoen, bar en boos.
We hebben veel zeilende mensen ontmoet, waarvan de Nederlanders natuurlijk de meeste indruk maken. Veel van hen hebben andere bestemmingen en hebben we al vaarwel gezegd. Sommigen komen we ergens weer tegen, totdat ook zij een andere koers gaan varen. We hebben veel plezier gehad en hebben fijne herinneringen aan de bezoeken van Pa en Ma op La Gomera, Maaike en Stefan in Gambia en aan onze opstappers Peter en Koen.
De culturen van veel landen en soms dicht bij elkaar liggende eilandjes verschillen vaak behoorlijk met elkaar. Waarschijnlijk door hun oorsprong. Meestal vrolijk en vriendelijk, op enkele eilanden wat afstandelijker.
De muziek hier op de kleine Antillen valt ons een beetje tegen. Geen swingende reggae, maar meestal mega bass.
Vanaf Sint Maarten en vooral hier op de Virgin eilanden komen we veel Amerikaanse toeristen tegen en het lijkt wel of daardoor de prijzen ook overal omhoog gaan. Jammer.

Wij zijn ons ervan bewust dat we blij mogen zijn dat we het allemaal kunnen beleven.
Aan boord voelen we ons prima thuis. We missen geen TV en hebben al twee keer naar een videofilm gekeken. We hebben genoeg te eten en te drinken.
Met onze gezondheid gaat het erg goed. We leven behoorlijk gezond in de frisse oceaan lucht en ons dagelijks bad is (als we voor anker liggen) 's morgens een duik in zee.
Met de suikerziekte is alles schijnbaar onder controle, ik (Henk) heb al een controle afspraak gemaakt met de internist in juli.
Met m'n gehoor apparaten gaat het minder goed. Van de 4 werkt er nog maar 1.
Met de boot is alles in orde. Maar heel vaak is er wel weer iets wat hersteld of verbeterd moet worden. Gelukkig is dat een beetje mijn (Henk) hobby. M'n vaste uitdrukking is tegenwoordig: "Het is allemaal niet vanzelfsprekend".
We zijn heel blij met de communicatiemiddelen die we aan boord hebben, de SSB radio en soms internet, zelfs af en toe skype, waardoor we de contacten met thuis kunnen onderhouden. Het is geen direct contact, wat we wel missen, maar toch een goed vervangmiddel.
Aan de leuke reacties merken we dat de website door veel mensen gelezen wordt. Wij zijn heel blij met de berichten van het thuisfront over het wel en wee waardoor we ook met jullie mee kunnen leven.

Henk, eindredactie Barbara.

The Baths (Virgin Gorda)

Zaterdag kwamen in de loop van de middag de La Luna en de Vivente ook aan op de ankerplaats bij Prickley Pear Island. We zijn hier allemaal tot maandag gebleven en daarna vertrokken richting The Baths. Wij moesten eerst nog wat boodschappen halen in Spanish Town, maar aan het eind van de middag lagen we weer allemaal bij elkaar. We hebben weer een paar gezellige avonden met elkaar gehad.

Dinsdag zijn we met Denise en Etienne The Baths, het bijzondere natuurverschijnsel van Virgin Gorda, gaan bekijken. Vanaf het water zie je grote rotsblokken verspreid over de kust liggen alsof ze er door een reus zijn rondgestrooid.

The Cave, een van de mooiste grotten door de lichtinval in het water.

Aan land is de Devil´s Bay Trail uitgezet over, onder en rond enorme granietblokken die ooit ingebed lagen in vulkanische lava.

Het water heeft in de loop van de tijd de zachtere lavasteen uitgeslepen en gaten en kuilen in de granietblokken gevormd. Het is een ongelooflijk mooi en indrukwekkend stuk natuur waar je hier op en door loopt en kruipt.


Omdat het dinsdag heel hard ging regenen zijn wij nog een dag langer gebleven om dit alles woensdag nog een keer met mooier weer te bekijken.

Woensdag lag aan het eind van de middag de Maltezer Falcon vlakbij ons voor anker. Dit is een grote driemaster die zijn zeilen op draaibare masten voert.

Na een uur vertrok hij weer en konden we hem ook onder zeil bewonderen.

Gorda Sound.

We hebben vrijdag nog een dag bij Leverick Bay gelegen, iets dichterbij de bewoonde wereld. Daar hebben we in de haven de watertank weer helemaal gevuld.

Toevallig keken we daar op de Necker Belle, de boot van Richard Branson.
Zaterdag zijn we weer iets verderop in de baai gaan liggen vlak voor Prickly Pear Island. Een natuurreservaat waar allerlei vogels op leven en de nodige geiten rondlopen.
Wij liggen dichtbij de kant en kunnen goed observeren hoe de pelikanen hun vissen vangen.

Ze nemen een duik naar beneden, grijpen hun prooi en terwijl ze deze met hun kop naar beneden goed in hun snavel werken gaat er vaak een meeuw bovenop hun kop zitten in de hoop dat er wat afvalt, wat we geen enkele keer hebben zien gebeuren.

Daarna slikken ze een keer

en vliegen weer weg voor de volgende duik. Een mooi gezicht zo vlak naast de boot.


Onderweg naar dit plekje zagen we een zogenaamd zeegevecht tussen een modern motorjacht en een ouderwets piratenschip. De piraten gooiden met ballen of iets dergelijks naar het jacht, op het jacht hielden verklede mensen de piraten op afstand. Vanaf een ander boot werd het gefilmd, misschien voor een reclame?

Virgin Gorda.

In 1493 arriveerde Columbus in deze hoek van de Cariben. Hij zag hier dozijnen onaangetaste eilanden. Zoveel, dat zijn verbeelding op hol sloeg en hij ze de 11.000 maagden noemde naar de heilige Ursula en de 11.00 maagden. In werkelijkheid waren de eilanden al bewoond door Amerindiaanse stammen die een paar honderd jaar eerder met hun kano´s vanuit Venezuela hier terecht waren gekomen. Ook deze eilanden hebben weer verschillende bezetters gehad voordat zij definitief door een land zijn toegeëigend. Een aantal van de Virgin eilanden hoort bij Engeland en een aantal bij Amerika. Vlakbij Puerto Rico liggen ook nog een paar Spaanse eilanden.

Achter het rif met uitzicht op Necker Island.

Wij liggen in een mooie baai bij Virgin Gorda vlak achter een rif waardoor we beschermd worden voor de deining van de oceaan.

Vanmiddag hebben we gewandeld op Mosquito Island, wat achteraf helemaal niet toegankelijk is voor publiek, terwijl er halverwege op het eiland toch een wegwijzer stond naar het strand en een wandelroute.


We zijn daar alleen werklui tegengekomen die aan de paden of een huis aan het werk waren. Een van deze mannen vertelde dat er privé huizen gebouwd worden en het eiland eigendom is van Sir Richard Branson, net als Necker Island. Als hij aanwezig is woont hij op Necker Island in een huis op de heuvel waar wij vanaf onze ankerplek op kijken. We hebben dus voor een paar dagen een beroemde en heel rijke buurman.



Op Mosquito Island groeien allerlei cactussen en van bovenaf hebben we een mooi uitzicht over een aantal van de vele Virgin eilanden.

Nog een parade!

Zondagmiddag zijn we aan het eind van de middag naar de wal gegaan. Voor alle zekerheid nog even gekeken of de tweede dag parade, die om 1 uur zou beginnen, nog bezig was. Deze was naar goed Caribisch gebruik nog niet begonnen. De mensen zaten klaar langs de kant van de straat en om 5 uur kwamen de eersten voorbij. Het was een verkorte maar zeer uitbundige versie van zaterdag.

De laatste reclameartikelen worden uitgedeeld.

De deelnemers waren vooral prijswinnaars van de vorige dag die nu echt voor hun eigen plezier meededen aan de show. Wat kunnen die mensen dansen, alles schudt en trilt uitdagend.

Ze weten ook heel goed dat die blanken dat prachtig vinden. Je ziet dat ze er lol in hebben om het publiek uit te dagen.

Maandagavond zijn we van St. Maarten vertrokken naar de Britse Virgin Islands, waar we nu in een mooie baai bij Virgin Gorda liggen.
Hier zijn onze gedachten natuurlijk weer bij John omdat hij ons hier graag wilde komen opzoeken.

Koninginnedag op St. Maarten.

Vrijdagmorgen heeft Henk van dichtbij kennis kunnen maken met een paar Spaanse borsten. Hoe dat zo???? Hij ging naar de kapster bij de haven wat een Spaanse bleek te zijn die op zoek was naar een man. Bij het knippen drukte ze telkens zijn hoofd van links naar rechts in de richting van haar decolleté, waarbij hij `gedwongen` werd dit alles van dichtbij te bewonderen. De bovenkant werd korter en korter terwijl het de bedoeling was dat er een klein stukje afgehaald werd, dus er was genoeg tijd om te kijken. Voor haar was het wel een domper toen zijn handen onder het schort vandaan kwamen en bleek dat hij een trouwring droeg, dan maar een volgende klant proberen te strikken om samen naar Barcelona te gaan.

De Rapy is ook in de stemming voor Koninginnedag.

Vrijdag zijn we aan het eind van de middag weer naar Philipsburg gevaren. Alle feestelijkheden rond Koninginnedag en carnaval worden hier gevierd. We zijn zaterdag met de bemanning van de La Luna en de Vivente al vroeg op pad gegaan want de grote parade met kinderen en volwassenen zou volgens het programma om 10 uur beginnen. Wij Nederlanders zouden nu toch zo langzamerhand moeten weten dat tijd in de Carieb een variabel begrip is waar de nodige uurtjes bijkomen.

Gelukkig zijn er kramen en terrassen waar we wat kunnen eten en drinken.

Zij staan net als wij te wachten op de parade.




Vanaf 3 uur ´s middags hebben we een mooie, fleurige optocht gezien waarin veel gedanst werd op de muziek van de grote vrachtwagens met bands of muziekinstallaties.

Aan al het oranje op straat was goed te zien dat er genoeg Nederlanders op St. Maarten zijn voor werk, studie of vakantie.