Onder begeleiding moesten we via kabels tussen de bomen door van plateau naar plateau roetsjen.
Het eerste stuk was wel even spannend, maar als je het eenmaal een keer had gedaan was het heel erg leuk.
Als variatie lieten ze ons ook nog aan een lijn ongeveer 15 meter naar beneden zakken. Op een gegeven moment konden we kiezen om verder te gaan via de kabels of via de gevarieerde route. Volgens de begeleiders was dit de leukste route, dus hebben we dat advies opgevolgd en zijn via de kabel die kant uitgezoefd. Op het volgende plateau werden we goed wakker en zagen we het eerste onderdeel van de gevarieerde route, via wiebelende boomstammen naar de overkant lopen over een hoogte van zo´n 50 meter!
Na een paar keer slikken toch de stammen op (we moesten wel want we konden niet meer terug.) Dit was het makkelijkste onderdeel. Daarna mochten we over een kabel naar de overkant waarbij we de keuze hadden om boven je hoofd een kabel vast te houden of aan touwen die daar aanhingen.
Dit lijkt heel leuk, dat zal ook wel als je een meter boven de grond hangt, maar als je naar de diepte onder je kijkt die veel meer is dan 1 meter is het een heel ander verhaal. Ik (Barbara) had op het laatst knikkende knieën van de inspanning.
Daarna als klap op de vuurpijl nog een soort hangbrug van planken die het eerste stuk nog horizontaal liep en redelijk te doen was maar daarna schuin omhoog, toen wilden mijn benen niet meer uitvoeren wat mijn hersens doorgaven. Gelukkig kwam een van de begeleiders helpen, anders had ik daar misschien nog wel gestaan. Daarna mochten we weer zoeven en had ik ook weer praatjes. Alles bij elkaar een leuke tocht die we als krasse knarren toch maar volbracht hebben en waar we met voldoening op terugkijken.
