Naar Panama City.

We willen langs de kust van Costa Rica, Nicaragua, Honduras, Bélize en Mexico naar Cuba varen. Omdat we daar nog geen zeekaarten van hadden, moesten we naar een winkel in Panama City om ze te kopen. Omdat we daar toch een keer naartoe wilden hebben we er gelijk een uitstapje van gemaakt met een overnachting.
De reis begon maandag met een bustocht in zo´n kleurige, opgepimpte lokale bus van Portobello naar Sabanitas, waar we moesten overstappen op de express bus van Colon naar Panama. Deze zat al helemaal vol zodat we het eerste stuk van de reis op de grond hebben gezeten. Gelukkig gingen er na een half uur wat mensen uit en konden we wat comfortabeler verder reizen.
Via het radionetwerk hebben we een telefoonnummer van Roger, een Engels sprekende chauffeur gekregen. Hij is vroeger havenmeester geweest in Colon, tot die haven plaats moest maken voor een container terminal. Nu is hij beschikbaar als chauffeur en weet waar de winkels zijn die spullen verkopen die voor boten nodig zijn. Toen we bij het busstation aankwamen heeft hij eerst gevraagd wat we allemaal nodig hadden en heeft daar zijn route op uitgezet. Voor ons was het heel fijn dat hij in de winkels ook als tolk optrad, want de dingen die wij moesten hebben staan niet in ons Spaanse woordenboekje. In een paar uur tijd hadden we alles wat we moesten hebben.
Voor degenen die in Panama City eventueel ook graag door hem geholpen willen worden: zijn naam is Rogelio de Hoyos, telefoon (507)6717-6745, e-mail: mago50@hotmail.com of maago50@yahoo.com Zijn tarief is $10 per uur.

Daarna inchecken in Hotel Cavodonga, wat we ook via het radionet hadden doorgekregen maar wat wij niet aanbevelen. De prijs was goed, het ontbijt prima, de kamers heel ongezellig met uitzicht op een soort luchtkoker. Oké, we hoefden er alleen maar te slapen maar die ene keer dat we eens in een hotel bleven slapen wilden we toch wel liever een gezellige kamer.

Aan het einde van de middag zijn we naar het Casco Viejo gegaan, het historische gedeelte van de stad. Er is een begin gemaakt met de restauratie van de gebouwen, maar een groot gedeelte is vervallen. Het is wel een sfeervol geheel met leuke barretjes en restaurantjes.

De Iglesia de San José heeft een mooi gouden altaar. Volgens de legende van deze kerk heeft een vindingrijke priester het altaar met zwarte teer geverfd om de waarde te verbergen toen de piraat Morgan op rooftocht was.

We hebben iets gedronken bij Club Havanna en daarna op een terras onder de bomen gegeten waar 3 straatmuzikanten mooie Latijns Amerikaanse muziek kwamen spelen.

Dinsdagmorgen zijn we naar de Miraflores sluizen gegaan. Hier is een bezoekerscentrum met een expositieruimte, een filmzaal en waar je natuurlijk bij de echte sluis kunt kijken hoe de enorme zeeschepen erdoor gaan.

We hebben gezien hoe een schip op de sluis aan kwam varen,

daar met stalen kabels door locomotieven vooruit getrokken werd tot hij in de juiste positie lag om te schutten,

hierna omhoog en op weg naar de volgende sluis.
Heel indrukwekkend, als je bedenkt dat het kanaal al in 1914 in gebruik is genomen en ze toen al rekening hebben gehouden met zulke grote schepen. Nu worden er nog grotere sluizen bijgebouwd die in 2014 klaar moeten zijn.
Daarna zijn we naar de Albrook Mall gegaan die vlak naast het busstation ligt. We hadden al gelezen dat er mensen alleen om te winkelen naar Panama komen. Er zijn een paar van deze shopping malls die zo groot zijn dat je er wel een paar dagen voor nodig hebt om alle winkels te bekijken.

De Albrook Mall bestaat uit 2 lagen waarbij in het middengedeelte allemaal eettentjes zitten waar je wat kunt halen of bestellen. Wij hebben er een heerlijke Chinese maaltijd genomen en zijn daarna weer met de bus terug naar Portobello gegaan. In Sabanitas hebben we op onze tussenstop nog wat boodschappen gedaan om daarna in de stromende regen en tussen een flinke kakkerlakkenfamilie op de overvolle lokale bus te wachten.
Nowel (van de Sarah G) had ons maandag met zijn dinghy naar de kant gebracht omdat het niet zo veilig is om je bootje ´s nachts aan de kant te laten liggen. Wij waren vroeger terug dan we tegen hem gezegd hadden, dus moesten we nu terug naar de boot zien te komen. Omdat het water heel woelig was geworden en alle boten behoorlijk tekeer gingen lagen er weinig dinghy´s aan de kant. Gelukkig kon Henk met een lokale boot meevaren naar onze boot om ons eigen bootje op te halen. Vannacht stond er ook nog een zware deining in de baai die nu gelukkig iets minder wordt.