Je ziet hier van alles in het wild!
Na zo´n 20 minuten kreeg ik een lekke band en jawel?. de plakspullen lagen nog op de boot, wat nu? Langs de weg stond een pick-up met een Amerikaans echtpaar wat zat te wachten tot zij opnieuw konden gaan duiken. Zij hebben ons met de fietsen terug gebracht naar Kralendijk waar we ze meteen naar de fietsen maker gebracht hebben omdat er ook een paar spaken gebroken waren.
´s Avonds zijn Wim, Marianne en hun gast Marleen bij ons aan boord geweest, dat was heel gezellig.
Donderdagmiddag is Henk met Wim op pad geweest om wat spullen voor de boot te halen en naar het ziekenhuis om te informeren of er iets aan zijn gehoorapparaten gedaan kan worden. Hier op Bonaire niet, maar hij heeft wel een adres op Curaçao gekregen waar hij terecht kan. Dat proberen we volgende maand en anders als we in Nederland zijn.
Ik ben samen met Marianne en Marleen naar Sorobon Beach Resort geweest waar we heerlijk op een stel ligbedden hebben gelegen, gezwommen en ons verwend met een lekker drankje op het terras.
Op het strand liep ineens een flinke leguaan voorbij, misschien op zoek naar iets lekkers om te eten?
Wim en Henk kwamen ons aan het einde van de middag ophalen voor een mooie rit over de zuidoostpunt van Bonaire. Dit gedeelte is heel vlak.
Geen sneeuw, maar zoutbergen.
Een groot deel wordt gebruikt voor de zoutwinning waar vroeger de slaven in moesten werken. Er staan nog een stel piepkleine slavenhuisjes.
Wim vertelde dat in ieder huisje 8 slaven moesten slapen, aan iedere kant 4 naast elkaar op hun hurken tegen de wand. Wat zijn die mensen toch altijd wreed behandeld!
Er leven op dit stuk veel flamingo´s, die tot de beschermde dieren horen.
We zien er een stel vliegen
en een groepje jonge flamingo´s die hun donsveren nog hebben.
Vrijdagmorgen hebben we de fietsen weer opgehaald en hebben we bij Warehouse (een soort Jumbo) net buiten Kralendijk boodschappen gedaan.
