zondag 30 januari 2011
Een paar dagen op de rivier.
Woensdagmorgen zijn we met de Tarpan en de J&B een eindje de rivier opgevaren. (Bij navigatie heeft Henk hier al over verteld) Omdat we niet erg ver konden komen zijn we donderdag alweer terug gevaren.
Fort Zeelandia
Binnenplaats Fort Zeelandia.
Vrijdag zijn we naar Paramaribo gegaan waar we dan toch eindelijk Fort Zeelandia bezocht hebben. Hier is het een en ander te bekijken over de geschiedenis van de oorspronkelijke bewoners van Suriname, de indianen, het leven van de slaven op de plantages en de Marrons (ontsnapte slaven) in het binnenland. Hier hopen we meer van te zien als we volgende week het binnenland ingaan.
De mensen die zijn omgekomen bij de decembermoorden.
Het valt ons op dat er hier heel veel mooie Japanse auto's rondrijden. Veel modellen van Toyota die we nog nooit in Nederland gezien hebben. Omdat er in Japan voor nieuwe auto's de eerste 3 jaar geen wegenbelasting betaald hoeft te worden kopen veel mensen daar iedere 3 jaar een nieuwe auto. De gebruikte auto's worden geëxporteerd naar landen waar ook links wordt gereden, wat het afzetgebied beperkt en de auto's daardoor niet zo duur zijn. Voor Suriname natuurlijk een fijne bijkomstigheid omdat de mensen hier redelijk goedkoop in mooie auto's kunnen rijden.
Vandaag was de eerste dag dat we gemerkt hebben dat het regentijd is. De hele dag was het bewolkt met regelmatig een bui. De andere dagen hebben we af en toe een klein beetje regen maar dat mag geen naam hebben.
dinsdag 25 januari 2011
Dagje Paramaribo.
Wij boften dat we met Netty en Jelle (die hier al 2,5 jaar met hun boot liggen en hier nu een huis gaan bouwen) mee konden rijden naar Paramaribo. Bij het gebouw waar het proces tegen Bouterse nog loopt is de weg nog niet geasfalteerd, hier mag alleen langzaam gereden worden, zeker bang dat hij een vluchtpoging onderneemt. Omdat de rechter ontslagen is ligt het proces nu stil. Het wachten is op de aanstelling van een nieuwe rechter die benoemd moet worden door de president. In dit geval Bouterse zelf! Ruikt dit een beetje naar corruptie?
In Paramaribo zijn we als eerste naar de St. Petrus en Paulus kathedraal gelopen. Dit is de grootste houten kathedraal van Zuid Amerika. Hij werd rond 1883 gebouwd. De restauratie van de kerk is in 2002 gestart en in 2009 afgerond.
Het is een prachtig gebouw, aan de buitenkant geschilderd, binnen helemaal van hout in de natuurlijke kleuren.
Mooi in deze stad is ook dat de moskee en de synagoge vlak naast elkaar staan. Ze delen zelfs de parkeerplaats. Het is dus wel mogelijk om vreedzaam met elkaar te leven.
Daarna even over de centrale markt waar allerlei eetwaren te koop zijn. Een kleur- en geurrijk geheel.
Hierna wilden we naar Fort Zeelandia. Voor de ingang stonden we het bord te lezen toen we werden aangesproken door Ino en Mia Bram, broer en zus van Surinaamse afkomst. Zij waren voor het eerst sinds 39 jaar terug in Suriname. Zij vertelden dat zij niet naar binnen wilden in het Fort omdat zij veel van de bij de decembermoorden omgekomen mensen kenden van school en de confrontatie met de plaats te heftig vonden. Tijdens het gesprek bij een drankje op het terras bij ’t Vat (een populair terras vooral bij stagiaires) bleek dat Henk vroeger bij hetzelfde bedrijf had gewerkt als Ino. Zij hebben er ook nog voor gezorgd dat hun neef met ons naar een bank is gegaan waar we tegen een heel gunstige koers geld konden wisselen. Na dit alles weer terug naar Fort Zeelandia waar bij aankomst bleek dat dit net gesloten was. Hiervoor moeten we nog een keer terug naar Paramaribo.
‘s Middags reden de bussen weer, maar we moesten nog zo lang wachten dat we met een taxi terug naar Domburg zijn gegaan.
Bij de ankerplaats in Domburg ligt de boot van Sofia en Ed met daaraan een drijvend eiland. Zij zijn hier ongeveer 4 jaar geleden gekomen en na een paar weken zijn ze begonnen om plastic flessen op het pleintje te verzamelen. Na een jaar hadden ze 150.000 flessen die ze in een groot visnet hebben gedaan. Hierop staat een afdak en een heleboel groen, zelfs bomen!
De boot gebruiken ze alleen om te slapen en te koken, verder leven ze op hun eigen eiland.
maandag 24 januari 2011
Weer pech met de waterpomp.
Zaterdagavond in Domburg
Zondag zijn we met Peter, Bram en Anja (die hier donderdagmiddag ook zijn aangekomen) met een veerbootje naar Laarwijk, een voormalige suikerplantage aan de overkant van de rivier, gegaan.
De plantage is na de afschaffing van de slavernij opgedeeld in kavels waar vroeger ongeveer 700 gezinnen woonden. Na de onafhankelijkheid van Suriname is 80% van de bevolking van Laarwijk naar Nederland geëmigreerd. Nu er elektriciteit is aangelegd willen veel mensen toch weer terug komen volgens een van de bewoners. Het is een prachtige omgeving om te wandelen met afwisselende begroeiing.
Bamboe
Bij terugkomst op het pleintje van Domburg blijkt dat dit op zondag het familie-uitstapje voor de mensen uit de omgeving is. Alle eettentjes zijn nu geopend. De mensen halen hier diverse hapjes en eten dat op het plein en aan de waterkant met elkaar op. De kinderen spelen met elkaar op speeltoestellen. Allemaal heel gezellig om te zien en om er tussen te zitten.
donderdag 20 januari 2011
Naar Domburg.
In de taxi met een vogelkooi van de chauffeur op schoot.
Dinsdagmorgen zijn we eerst naar het bureau voor consulaire zaken gegaan voor onze visa. We hadden gedacht dat we dezelfde dag alle administratieve rompslomp met inklaren en al zouden kunnen afhandelen maar dit nam veel meer tijd in beslag. Henk heeft hier in navigatie al over verteld. Nadat we woensdag alles afgehandeld hadden hebben we de douche bij hotel Torarica, waar we voor anker lagen, gebruikt en zijn vertrokken richting Domburg. Je denkt dan toch wel even "Zijn we daar nu al 8 maanden voor onderweg om vlakbij Bergen op Zoom voor Domburg voor anker te gaan?" Dat is toch ook weer het leuke in Suriname, ze spreken Nederlands en er zijn genoeg plaatsnamen die ook in Nederland voorkomen. Op het toonaangevende terras van Warung Rita's zitten allemaal Nederlanders. De meesten zijn hier ook met de boot, sommigen wonen en werken hier.
Bij Rita kun je heerlijk eten. Henk heeft nog net zijn vingers niet opgegeten bij de saté die ze hier maken.
Vandaag hebben we de boot wat schoongemaakt, het meeste zout is weer verwijderd. Water konden we tanken bij een vissersboot waar een paar Nederlanders op werken, dus we zijn helemaal gesteld en gaan eens inventariseren wat we van hier uit allemaal kunnen gaan bekijken.
De boot ligt vast aan een mooring, dus kunnen we met een gerust hart ook een paar dagen het binnenland intrekken.
Voorlopig houden we een paar dagen rust en genieten van de gezelligheid met de andere bootjesmensen.
woensdag 19 januari 2011
We zijn er!
Daarna de boot een klein beetje opgeruimd en de wal op. We liepen eerst alledrie behoorlijk te slingeren, of dit van de champagne was of dat we niet meer gewend waren om zonder geslinger te lopen, weten we niet. We houden het op het laatste.
Veel hebben we nog niet gezien, we hebben Surinaamse dollars gepind en ergens gegeten waarna we terug zijn gegaan om eens lekker een ongestoorde nacht te hebben. Het enige waar we wakker van zijn geworden is een regenbui die hier een paar keer per dag vallen.
Vandaag gaan we inklaren en Paramaribo verder verkennen.
zondag 16 januari 2011
16 Januari 2011 We zijn er bijna!
We hadden gehoopt onderweg nog een walvis te zien, maar die is niet langs gekomen. Wel heel veel vliegende vissen en stormvogels.
Vandaag nog wel een paar dolfijnen gezien. Dit blijft ook altijd een mooi gezicht.
vrijdag 14 januari 2011
14 Januari 2011
Voor ons is het wel een bevestiging dat we heel snel gaan want zij zijn 28 uur voor ons uit Mindelo vertrokken.
Peter heeft woensdag ook nog een keer een nat pak gehaald, vanmiddag ook nog een natte broek. Hij kijkt nu met argwaan naar de golven die aankomen.
Het leven aan boord gaat verder zijn gangetje. We zijn gewend aan de constante slingering. Een enkele keer vergeten we wel eens iets goed vast te zetten, waar je dan heel snel op gewezen wordt.
Om de dag bak ik nu brood, wat steeds heel lekker is. Stefan heeft me wat tips gegeven hoe ik kan zien of het deeg goed is en wat ik eventueel kan doen om het te verbeteren.
woensdag 12 januari 2011
12 Januari 2011
We zijn al een paar keer boeien gepasseerd waarvan we ons van afvroegen waar die voor zouden zijn. Vandaag kregen we een bericht van John van der Linde binnen die vertelde dat dit observatie boeien zijn. Deze meten de water- en lucht temperatuur, de windsnelheid en de golf hoogte.
Nu we de ergste rommel van het zeewater hebben opgeruimd is het weer tijd voor een feestje. Greet (de vrouw van Peter) is vandaag jarig. Hij is de hele dag al een beetje ongedurig dat hij dit niet samen met haar kan vieren, dus hebben wij beloofd om straks met elkaar een glaasje op de gezondheid van Greet te drinken.
Dus Greet: Proficiat en proost vanaf de Rapy!
dinsdag 11 januari 2011
11 Januari 2011. Halverwege!
Gisteren moest ik voor het eerst deze tocht brood bakken. Geen activiteit om naar uit te kijken omdat de boot alle kanten uit slingert en je alle moeite moet doen om te blijven staan. Na deze reis denk ik wel te kunnen solliciteren bij een circus als goochelaar met een keukenact. Grote troost is dat het brood heel lekker is.
Vanmorgen hing de vislijn een uurtje buiten toen het gebeurde...de lijn knapte. Een raadsel omdat deze vislijn 50 kg kon hebben. Even later zagen we vlak achter de boot een vis van ongeveer een meter uit het water springen alsof hij wou zeggen: `Ik heb jullie lekker beet`.
Waarschijnlijk heeft hij de lijn doormidden gebeten en moeten we nu met een andere lijn verdere pogingen doen om toch nog wat binnen te halen.
Vanmiddag hebben we het punt bereikt dat we halverwege zijn! Dit gaan we vieren met een glaasje wijn. Door de stevige wind die we de hele reis al hebben veel sneller dan we van te voren gedacht hebben. De wind verwachtingen geven de komende dagen nog hetzelfde aan, als het zo door gaat zijn we binnen 2 weken in Suriname.
zondag 9 januari 2011
9 Januari 2011
De stemming aan boord is opperbest, we hebben geen van allen last van zeeziekte gehad en verwachten dat nu ook niet meer. De golven zijn behoorlijk hoog maar daar kunnen we nu van genieten. Als ze vlakbij breken zie je de mooiste kleuren blauw.
Onze "hardwerkende" opstapper.
vrijdag 7 januari 2011
7 Januari 2011
Nu wordt er uitgekeken naar het moment dat er een tonijn aan de lijn hangt. De chopsticks en de wasabi liggen klaar om sushi te maken, de pan is ook zo gepakt dus wacht ik op het moment dat er heel hard BEEEET!!!! geroepen wordt.
Met de Tarpan, Liberty en J&B hebben we dagelijks 2 maal radiocontact. De Tarpan hebben we tot vannacht nog kunnen zien daarna niet meer. Zij hebben een iets andere koers dan wij richting FransGuyana.
donderdag 6 januari 2011
Onderweg naar de overkant.
Om 12 uur gooiden we los en sinds die tijd zitten we op de oceaan richting Suriname.
De magen houden zich prima en de eerste nacht zit er alweer op. Ik bof dat de mannen graag de nachtwachten op zich nemen. Ik hoef alleen de wacht van 6-9 uur 's morgens te lopen en kan de hele nacht rustig blijven liggen. Overdag slaapt ieder naar behoefte nog een paar uurtjes.
Om 9 en 19 uur UTC is er radio contact met de andere Nederlandse boten die onderweg zijn. Even een praatje prut over de voortgang.
dinsdag 4 januari 2011
Uitstapje naar Santa Antão.
De kust van Santa Antão
Maandag moesten we vroeg op om met de veerboot naar Santa Antão te gaan, een buureiland van São Vicente samen met Bram en Anja. Daar hebben we een busje met chauffeur gehuurd die ons wat mooie plaatsen van het eiland heeft laten zien. De tocht ging van Porto Novo dwars over het eiland naar Ribeira Grande en via Paul weer terug naar Porto Novo.
De suikerrietpers.
Het distilleerproces
Onderweg hebben we een paar stops gemaakt o.a. bij de grog distilleerderij waar van suikerriet de lokale drank in diverse variëteiten wordt gestookt op primitieve wijze. Het persen van het suikerriet wordt met behulp van koeien in een soort molen gedaan, daarna wordt het sap verwarmd en via een pijp die met water gekoeld wordt naar een fles gevoerd. De flessen worden gesloten met een kurk van gedroogde bananen bladeren.
Met Bram en Anja
Santa Antão is een mooi eiland waar wandelaars mooie tochten kunnen maken in een prachtige omgeving. Al met al een mooie tocht die we ´s avonds afgesloten hebben met een afscheidsdrankje in Clube Nautico met Erik, Frank en Bram.
Erik en Frank zijn vandaag vertrokken naar Barbados die komen we niet meer tegen. We hebben wel afgesproken om tijdens de overtocht 1 maal per dag radiocontact te hebben.
Peter komt vanavond terug aan boord, dan kunnen we morgenochtend uitklaren, nog wat fruit en groenten op de markt halen en daarna vertrekken we voor de grote oversteek waar we, afhankelijk van de wind, tussen 2 en 3 weken over denken te doen. De website houden we onderweg zo goed mogelijk bij via de radio (dus geen mail bij een nieuw bericht) in het logboek bij navigatie en verhalen.
zaterdag 1 januari 2011
Feliz Ano Novo!
Vreemd dat voor jullie 2011 al gestart was toen wij nog 2 uur moesten wachten, dan besef je dat je toch een eind weg bent.
Oudejaarsavond hebben we met Bram en Anja doorgebracht. Eerst hebben we bij hun aan boord gegeten waarbij we alle twee voor wat gerechten hadden gezorgd. Het resultaat was een lekkere en gezellige maaltijd.
Om 11 uur zijn we de wal opgegaan om te kijken wat er allemaal te doen was. Dat viel in eerste instantie een beetje tegen. Er waren weinig mensen op straat. De avond brengen ze blijkbaar met de familie (of slapend) door.
Tegen middernacht kwamen heel veel mensen naar de plaats waar het vuurwerk om klokslag 12 uur begon. Onder veel gejuich en geroep van het publiek, waarvan een groot gedeelte al aardig de hoogte had.
Na afloop van het vuurwerk gingen vooral veel jongelui het water in voor een nieuwjaars duik.
Bij de haven was een feest met een band waar we vanaf de boot naar hebben geluisterd. Van slapen kwam niet zo veel want het ging tot 8 uur in de morgen door!
Nu hebben we de kasten en bakken in de boot nagekeken op de aanwezige voorraden en gaan we over een paar dagen de laatste inkopen doen voor de grote oversteek.